Captions

અંજલિ આજે મહેશભાઈ બગીચામાં મળ્યા હતા એમની દીકરી સ્વાતિ માટે આપણા રવિની વાત કરતા હતા. અંજલિબેન ખુશ થઈ ગયા કે ચાલો સામેથી સારા સંસ્કારી ઘરનું માંગુ આવ્યું છે. અંજલિબેન અને કમલભાઈ એ રવિને વાત કરવાનુ નક્કી કર્યું. નોકરીથી સાંજે રવિ આવ્યો જમીને કમલભાઈ એ સ્વાતિની વાત કરી. રવિ કહે 'પપ્પા હું આજે મારી વાત કરવા બેઠો છું. હું કોલેજમાં હતો ત્યારથી જ હીના સાથે પ્રેમ છે હવે હું સારુ કમાવ છું તો તમે હા પાડો તો હું હીના સાથે લગ્ન કરુ ? મા - બાપ તો આ સાંભળીને એકબીજા સામે જોઈ બોલ્યા 'બેટા તારી પસંદ અને તારી ખુશીમા ખુશ છીએ.' રવિના લગ્ન થઈ ગયા અને કમલભાઈની તબિયત સારી ન રહેવાથી એમણે પ્રાઈવેટ જોબ હતી તે છોડી દીધી. એક દિવસ સવારે હીના બોલી 'પપ્પા તમને પેન્શન મળવાનું ન હતું તો તમે હજુ જોબ કરી શકો એમ હતા તો જોબ શું કામ છોડી અને રોજ તમે બે છાપા મંગાવો છો તો ખોટા ખર્ચા થાય છે.' આ સાંભળીને અંજલિ અને કમલભાઈ આઘાતમાં જતા રહ્યા. અંજલિબેન હીના ને બોલ્યા કે 'તારા પપ્પાને કશું કહેવાનો અધિકાર નથી. અમે હજુ અમારા જ રૂપિયાથી આ ઘર ચલાવીએ છીએ અને અમારુ કામ પણ જાતે જ કરીએ છીએ. તારી કે રવિ પર અમે બોજ નથી

સૂરજે હજી વાદળ કેરી ચાદર છોડી ન હતી. છતા આદિવાસી મજૂર અને પાટણવાડિયા સમાજના મજૂર વર્ગ ખેતરે પૂગવા આવ્યા હતા. તેમાં સૌથી આગળ પાટણવાડિયા સમાજની રેવા અને તેનો મોટો પુત્ર હતો. તે આજે રવિવાર હોવાથી માને ઘર ચલાવવામાં ટેકો થાય, તે આશયથી પહેલી વાર જ ખેતરે મજૂરીએ આવ્યો હતો. રેવા બોલી : "લો ઉતાવળે પગ ઉપાડો, આપડી પહેલા ચતુર પટેલ આવશે તો!, ગાળો ભાંડસે. ને બપોરના તડકામા પણ કામ કરાવશે, અને અડધો રોજ કાપશે. " બેટા જો તારાથી થાય એટલું કરજે. થાક લાગે તો પેલી હમડી હેઠે જઈને આરામ કરજે" એમ કહેતા રેવાએ કાન્તીની પીઠ પાછળ ફોટવાળી ને ચાદરના બંને છેડા ખેંચીને ફડ્કીયાવાળી ગાંઠ મારી અને જોતજાતાંમાં મા દીકરો શ્વેત ગુલાબના ગોટા જેવા દેખતા કપાસના રૂ વીણવા લાગ્યા. કાંતીએ કપાસ વીણી- વીણીને બે મણની કપાસની ગાંસડી બાંધી. હજી અડધો રોજ પણ પૂરો થયો નહતો તેથી રેવા સાથે બીજા મજૂરોનું કપાસ વીણવાનું હજી ચાલુ જ હતું. કાંતી ગણિત ચોપડી ખોલી દાખલાં ગણતો હતો. ત્યાંં તો ચતુર પટેલ ગાડું લઈને આવ્યો. તે ગાડું રસ્તે ઊભું રાખી સીધો હમડીએ આવ્યો. " અલા એ તણે કવ છું. એ ચોપડીને મૂક બાજુ પર, અને આ ઘાહડી ઉપાડ." " ક

રામગઢ નામના એક ગામમાં અરજણ નામનો એક ગરીબ ખેડૂત રહેતો હતો. અરજણની પરિસ્થિતિ ખૂબ ખરાબ હતી. અરજણની માતા આંધળી હતી અને તેની પત્ની રાધાને કોઈ સંતાન નહોતું. અરજણને કાયમ તેની ગરીબીને લીધે મ્હેણાં ટોણા સાંભળવા પડતા હોવાથી તે કાયમ દુઃખી રહેતો. બીજીબાજુ તેની માતા અંધ અને પત્ની રાધા નિ:સંતાન હોવાને કારણે તેઓ પણ કાયમ દુઃખી રહેતા હતા. એકવાર જયારે અરજણ તેના ખેતર તરફ જઈ રહ્યો હતો ત્યારે તેણે માર્ગમાં એક ઘાયલ દેડકી દેખાઈ. દેડકીના પગમાં કાંટો ચુભેલો જોઈ અરજણ તેની નજદીક ગયો અને તેણે દેડકીના પગમાંથી કાંટો કાઢી તેને નજીકના તળાવ પાસે લઇ ગયો. તળાવ પાસે લઇ જઈ તેણે દેડકીને તળાવમાં છોડી દીધી. જેવી દેડકી પાણીમાં ગઈ એવો જ એક ચમત્કાર થયો ! જોતજોતામાં એ દેડકીએ પરીનું સ્વરૂપ ધારણ કર્યું. અરજણ તો આ જોઇને ડઘાઈ જ ગયો. પરીએ તેને મુસ્કરાઈને કહ્યું, “હે યુવક, હું કેટલા દિવસથી ઘાયલ અવસ્થાએ પડીને ત્યાંથી આવતાજતા લોકોની પરીક્ષા લઇ રહી હતી. ઘણા લોકોએ મને જોઈ પરંતુ કોઈ મારી મદદ કરવા આવ્યું નહીં. તું બીજા જેવો નથી પરંતુ સ્વભાવે ખૂબ દયાળુ છે. તેથી હું તારા પર ખૂબ ખુશ થઇ છું. માંગ... માંગ... તને જે જોઈએ તે વરદાન માંગ. હું તારી ક

મનસ્વી સજ્જડ બનીને સમાચાર વાંચી રહી હતી. “ડાયમંડ કિંગ રતન ત્રિવેદી ના એકના એક પુત્ર સિદ્ધાર્થ ત્રિવેદીએ પોતાની પ્રેમિકા મિતાલી રાવલ સાથે પ્રભુતામાં પગલા પાડ્યા.” એ સાથે જ સિદ્ધાર્થ ત્રિવેદીએ જાહેરાત કરેલી કે પોતે પોતાની પત્ની મિતાલીના નામે ગુજરાતના ચાર મોટા શહેરોમાં શાળા ખોલશે.. સમાચારની નીચે સિદ્ધાર્થ-મિતાલી નો ખૂબ જ મોટો ફોટો છપાયો હતો. મિતાલી સંપૂર્ણ પણે નિખરી ઉઠેલી. જ્યારે રૂપ પર પૈસાનો પાષ ચડે ત્યારે તે વધારે પડતું જ ખીલી ઊઠતું હોય છે. મિતાલી માટે તે વાત તદ્દન સાચી લાગતી હતી. તે હતી તેના કરતા કંઈક વધારે પડતી જ સુંદર લાગતી હતી અને સિદ્ધાર્થ એ તો હતો જ એવો કે જોતા વ્હેંત કોઈને પણ ગમી જાય. મનસ્વી આમ તો ઓફિસ આવીને સીધી કામે લાગી જતી. લંચ ટાઈમ કે હાઈ-ટી વખતે જ છાપું વાંચતી પણ આજે આવતાની સાથે જ તેણે છાપુ પકડ્યું અને એકના એક સમાચાર અડધો કલાક સુધી વાંચતી રહી. જાણે સમય અને સ્થળનું ભાન ભૂલી ગઈ હોય તેમ સિદ્ધાર્થના ફોટા પર આંગળી ફેરવતા ફેરવતા તેની આંખ ભીની થઈ ગઈ. ધીરે-ધીરે ભારે થઇ ગયેલું તેનું માથું હવે ફાટવા લાગ્યું હતું. ઓફિસેથી રજા લઈને તે સીધી તેની લેડીઝ હોસ્ટેલ પહોંચી ગઈ. છેલ્લા ચાર વર્ષ